Indywidualne zajęcia pedagogiczne – poprzedzone są obserwacją pedagogiczną w celu określenia mocnych i słabych stron funkcjonowania dziecka. W trakcie zajęć pomagamy dziecku w nabywaniu kompetencji w zakresie poszczególnych sfer rozwojowych. Poprzez odpowiednio dobrane zabawy kształtowana jest motoryka mała, percepcja wzrokowa i słuchowa, koordynacja wzrokowo-ruchowa, czynności poznawcze, komunikacja (werbalna i niewerbalna) oraz uspołecznienie. Dzięki pozytywnemu wzmacnianiu dziecko ma możliwość wytworzenia realistycznej samooceny oraz postawy otwartości i ciekawości wobec świata. Zajęcia mogą odbywać się raz lub nawet 4 razy w tygodniu. W zależności od częstotliwości spotkań mogą one trwać od 30 do 60 min.

Program zajęć dostosowywany jest do wieku dzieci i ich potrzeb.

Terapia ręki –  terapię poprzedza diagnostyka, skoncentrowana na rozpoznaniu stopnia trudności u dziecka. Rozpoczynając terapię ręki, należy dokonać wnikliwej obserwacji i diagnozy dziecka nie tylko pod kątem funkcjonowania samej ręki, ale także ewentualnych zaburzeń i dysfunkcji całego organizmu. Diagnoza jest podstawą, która pozwala wytyczyć cele oraz przygotować indywidualnie dobrany plan terapii dla danego dziecka.

Trudności z motoryką małą mają swoje podłoże w:

• złym przystosowaniu posturalnym,
• nieadekwatnym napięciu mięśniowym,
• osłabionych mechanizmach równoważnych,
• problemach z czuciem powierzchniowym,
• problemach z percepcją wzrokową,
• problemach z koordynacją wzrokowo-ruchową.

Ćwiczenia dobierane są przez terapeutę indywidualnie do potrzeb dziecka i uwzględniają przyczynę trudności w zakresie motoryki małej. W zależności od występujących zaburzeń praca opiera się na wzmacnianiu siły mięśni posturalnych,  kończyn górnych, stymulacji czucia powierzchniowego lub głębokiego, doskonaleniu zdolności chwytu, doskonaleniu kontroli wzrokowo-ruchowej oraz skoordynowaniu pracy oburącz. Dalszy etap terapii to praca nad zdolnościami manualnych dziecka oraz poprawa ruchów precyzyjnych. Najwyższym stopniem umiejętności motorycznych jakie ręka osiąga jest grafomotoryka- sprawność manualna ręki podczas czynności związanych z pisaniem, rysowaniem.

Przeznaczona jest w głównej mierze dla dzieci, u których stwierdza się:

• trudności manualne ( wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików, nawlekanie koralików, układanie drobnych przedmiotów),
• trudności grafomotoryczne ( kreślą niedokładne szlaczki, nie lubią wycinać, rysować, lepić, rysunki często sprawiają wrażenie niestarannych),
• obniżony poziom graficzny pisma – litery niekształtne, kanciaste, nieprecyzyjne, różnej wielkości, wychodzące poza linie, połączenia pomiędzy literami różnej długości, o różnym nachyleniu liter, w dowolnym miejscu litery, odstępy między literami za duże lub za małe, pismo mało czytelne, tempo pisania wolne – trudności z nadążaniem za tempem innych dzieci,
• nieprawidłowe trzymanie narzędzia piszącego- ściskanie za mocno albo trzymanie za lekko),
• zachowanie nieprawidłowej postawy podczas pracy przy stoliku,
• wyraźne obniżenie lub podwyższenie napięcia mięśniowego w obrębie kończyny górnej (obręczy barkowej, stawu łokciowego, w obrębie nadgarstka i stawów palców)

Zajęcia odbywają się raz w tygodniu i trwają 55 minut.

Terapia SI

O zaburzeniach integracji sensorycznej mówimy wtedy, gdy sygnały pochodzące ze wszystkich zmysłów (dotyk; układ przedsionkowy odbierający ruch; czucie ciała, czyli propriocepcja, węch, smak, wzrok i słuch), nie są przetwarzane na właściwe reakcje organizmu i w rezultacie codzienne czynności i cała aktywność dziecka zostają zakłócone. W przypadku większości dzieci proces integracji sensorycznej rozwija się w sposób naturalny w wyniku typowych aktywności wieku dziecięcego. U niektórych dzieci integracja sensoryczna nie rozwija się w wystarczającym stopniu. Efektem mogą być problemy w nauce, opóźnienie bądź nieharmonijny rozwój lub problemy z zachowaniem. 

Wybrane objawy zaburzeń świadczące o trudnościach z przetwarzaniem bodźców zmysłowych, które mogą występować u dziecka:

• jest niespokojne płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem,
• ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem,
• źle toleruje wykonywanie przy nim czynności pielęgnacyjnych i higienicznych,
• ma słabą równowagę,
• jest nadruchliwe,
• trudno się koncentruje,
• z trudem opanowuje umiejętności ruchowe,
• jest wyjątkowo wrażliwy na bodźce (np. zatyka uszy, gdy słyszy jakiś dźwięk),
• ma obniżoną wrażliwość na bodźce ( np. nie zwraca uwagi na zimno, ból),
• niechętnie dotyka zabawek i innych przedmiotów,
• ma nienaturalny lęk przed wysokością,
• ma trudności z naśladowaniem ruchu,
• podczas zajęć stolikowych podpiera głowę,
• ma słabą koordynację ruchową ( np. słabo wycina, rysuje).

Metoda integracji sensorycznej jest przeznaczona dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym o prawidłowym rozwoju, które doświadczają problemów w codziennym funkcjonowaniu. Jest również terapią wspomagającą w przypadku dzieci z:

• zaburzeniami ze spektrum autyzmu
• ADHD, ADD,
• ze specyficznymi trudnościami szkolnymi, takimi jak: dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia,
• z opóźnieniem i zaburzeniami rozwoju mowy,
• z ciąż wysokiego ryzyka,
• z niepełnosprawnością umysłową,
• niedowidzącymi i niedosłyszącymi. 
• z mózgowym porażeniem dziecięcym,
• zespołami genetycznymi.

Terapia SI polega na dostarczaniu dziecku kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych – takich, których konkretne dziecko najbardziej potrzebuje poprzez różnorodne ćwiczenia.  Podczas terapii nie uczy się dzieci konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności, a one pojawiają się w sposób naturalny jako konsekwencja poprawy funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Terapeuta nie tyle kieruje zachowaniem dziecka ile kreuje takie wymagania by dziecko było w stanie odpowiadać na nie coraz bardziej złożonymi reakcjami adaptacyjnymi. Terapia odbywa się w sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego, ale również wzrokowego, słuchowego i węchowego.

Jest dla dziecka atrakcyjna, ponieważ ma formę zabawy ruchowej. 

Dla każdego dziecka terapeuta na podstawie diagnozy ( wywiad, kwestionariusz, obserwacja kliniczna, testy integracji sensorycznej oraz obserwacja swobodnego zachowania dziecka) przygotowuje indywidualny program terapii dostosowany do jego potrzeb, zachowując zasadę stopniowania trudności. Dzięki temu, dziecko na każdej sesji osiąga sukcesy, a to motywuje je do dalszej pracy.

Zajęcia trwają 55 minut i odbywają się raz w tygodniu.

Trening umiejętności społecznych – polega na nabywaniu i podnoszeniu konkretnych umiejętności społecznych, czyli konkretnych zachowań stosowanych do zaistniałej sytuacji, ale także na oduczaniu zachowań niepożądanych i nieadekwatnych;  daje możliwość przećwiczenia, modelowania czy też całkowitej zmiany zachowania. Naturalny trening społeczny to przede wszystkim doświadczenia społeczne czy rodzinne. Każda codzienna sytuacja jest możliwością do doskonalenia umiejętności. Niestety nie każde dziecko czy osoba dorosła z równą efektywnością nabywają tych umiejętności.

Trening obejmuje 10 podstawowych umiejętności społecznych:

• Zawieranie i podtrzymywanie znajomości.
• Aktywne słuchanie.
• Zadawanie pytań.
• Mówienie NIE – odmawianie oraz akceptowanie czyjegoś NIE.
• Inicjowanie rozmowy, włączanie się i podtrzymywanie rozmowy.
• Dyskutowanie.
• Wyrażanie krytyki i reagowanie na krytykę.
• Proszenie o pomoc i pomaganie innym.
• Radzenie sobie z emocjami i uczuciami – rozpoznawanie emocji i odpowiednie ich wyrażanie.
• Mówienie i przyjmowanie komplementów.

Zajęcia trwają 45 min. i odbywają się raz w tygodniu.

Muzykoterapia – muzykoterapia w przypadku udziału dzieci ze spektrum autyzmu zakłada wykorzystanie muzyki oraz relacji terapeutycznej nawiązanej poprzez muzykę do rozwijania umiejętności oraz pobudzania rozwoju w wielu obszarach. Cel główny zajęć muzykoterapeutycznych prowadzonych z udziałem dzieci ze spektrum autyzmu to poprawa funkcjonowania i wspieranie rozwoju w następujących obszarach:

• Poprawa uwagi
• Poprawa zachowania
• Zmniejszenie autostymulacji
• Poprawa przetwarzania wrażeń słuchowych
• Poprawa funkcjonowania poznawczego
• Zmniejszenie rozdrażnienia
• Poprawa w kontaktach społecznych
• Poprawa umiejętności werbalnych
• Umiejętne i bezpieczne wyrażanie siebie
• Rozwijanie zdolności czuciowo-motorycznych

W trakcie muzykoterapii indywidualnej i grupowej uczestnicy grają na instrumentach m.in. na keyboardzie, instrumentach Carla Orffa, słuchają muzyki, relaksują się, uczą się wyrażać swoje emocje poprzez muzykę, improwizują, śpiewają, kreują piosenki, rytmiczanki, wyrażają muzykę poprzez ruch, tworzą formy plastyczne do muzyki – współtworzą zajęcia.